¡Nin rosiñas brancas, nin claveles roxos!
Eu venero as froliñas dos toxos.
Dos toxales as tenues froliñas,
que sorríen, a medo, entre espiñas.
Entre espiñas que o ceio agasalla
con diamantes as noites que orballa.
¡Oh do ermo preciado tesouro:
as froliñas dos toxos son de ouro!
De ouro vello son, mai, as froliñas
dos bravos toxales, ¡das devociós miñas!...
Eu venero as froliñas dos toxos.
Dos toxales as tenues froliñas,
que sorríen, a medo, entre espiñas.
Entre espiñas que o ceio agasalla
con diamantes as noites que orballa.
¡Oh do ermo preciado tesouro:
as froliñas dos toxos son de ouro!
De ouro vello son, mai, as froliñas
dos bravos toxales, ¡das devociós miñas!...
No hay comentarios:
Publicar un comentario